ขอเปิดตัวในมุมสลัวๆ

เราเชื่อว่าการที่มีใครซักคนที่อยากแนะนำตัวโดยเที่ยวป่าวประกาศบอกใครๆว่าผมเก่ง ผมดี ผมทำอะไรได้บ้าง ฯลฯ นั้นผลที่ได้รับมันจะได้ตรงกันข้ามเสียมากกว่า การแอบซุ่มทำให้มีใครมาเจอแล้วไปบอกต่อ ก็เหมือนกับคำพังเพยที่ว่า "คมในฝัก"นั่นแหละ แต่ยุคนี้ในโลกการสื่อสาร การแข่งขันที่หวังเพียงผลประโยชน์ความร่ำรวยความสำเร็จ การคมในฝักมันไม่ค่อยธรรมชาติ แต่มักจะมีการจัดฉากดูเหมือนเจ้าตัวไม่รู้ตัวมีหน้าม้ามา มีสื่อมา แล้วก็เปิดตัวซะโด่งดังอย่างที่เห็นๆ แล้วอย่างเราที่ทำตัวอยู่ในหลืบ รอให้แมวมองหมามองมาค้นเจอ นี่ก็ครึ่งชีวิตแล้วยังไม่เคยมีใครรู้เลยว่าตัวเรามีอะไรที่น่าจะมีประโยชน์ใช้สอยบ้าง เสียดายถ้าตายก่อนคงเปล่าประโยชน์ ก็เลยตัดสินใจขอเิปิดตัวในมุมสลัวเท่าที่จะมีโอกาส พึ่งสื่อน้อยๆในบล๊อกแห่งนี้ที่ให้อานิสงแก่ผู้ยากไร้อย่างเ่รา ผมเองตั้งแต่เกิดก็เหมือนคนขี้เหม็นทั่วไปคนหนึ่ง มีชีวิตเกิดแล้วเข้าเรียนเมื่อครบกำหนดตามบ้านเมืองเขาทั่วไป เรียนจบก็หางานทำเอพ่อแม่ไม่มีสมบัติมาสร้างกิจการบริัษัทไว้ให้นั่งบริหาร เรียนจบกว่าจะได้ทำงานเป็นหลักแหล่งก็ทำมันทุกอย่างแลกข้าวที่เมืองฟ้า จนไ้ด้งานหลัก