ช่วยกันนะ

คนในวงการวิบากบ้านเรา มีใครสังเกตุบ้างไหม ว่าเด๋วนี้วงการเราเริ่มขยายวงกว้างออกไปตามหมู่บ้านต่างๆ เยอะขึ้น และการแข่งขันก็เริ่มคึกคัก ตัวผมเองก็ไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสีย อะไรกับใคร เพียงแต่เข้ามาเล่นเพราะใจรัก แล้วก็สู้สึกดีใจที่มีเพื่อนมาเล่นกันเยอะขึ้น แต่ในลึกๆของความดีใจ ผมก็มีความกังวลอยู่เหมือนกัน คือ ถ้าคนเริ่มสนใจกันเยอะขึ้น กระจัดกระจายกันไปมากขึ้น ข้อเสียมันก็ต้องมี เพราะเมื่อคนเยอะ ก็มีคนหลายประเภท หลายกลุ่ม มาเล่นกันในเป้าหมายต่างๆกัน แต่ก็มีชื่อว่าเป็น"กลุ่ม มอไซวิบาก "ปัญหาที่จะตามมาก็คงจะมีมากมาย เช่น มั่วสุม ทำความเดือดร้อนรำคาญแก่ชาวบ้าน ก่ออุบัติเหตุ และก็คงอีกหลายอย่าง ลองคิดกันดู ที่จะตามมา แล้วก็จะเป็นผลงานของ "กลุ่มวิบาก"คนที่ไม่รู้เรื่องแต่เล่นมอไซเหมือนกันก็ถูกเหมาไปด้วยเลย การแก้ปัญหาเบื้องต้น อยากให้ใครช่วยคิดกันหน่อยก็จะดี เพราะถ้ามีปัญหาขึ้นมาวันไหน กิจกรรมของพวกเราอาจจะต้องเปลี่ยนแปลง หรือถูกตั้งข้อบังคับ หรือมีคนรังเกียจ แล้วพวกเราคงจะไม่สนุกและมีเสรีภาพได้ ผมว่านะถ้าเรารวบรวมชื่อสมาชิกไว้ให้เป็นกลุ่มมีหลักฐานบ้านช่อง ที่ติดต่อได้ หลังจากนั้นก็ค่อยตั้งเป็นชมรม ให้เป็นกิจจะลักษณะ น่าจะดี ใครเห็นด้วยก็เชิญ ออกความคิดเห็นได้นะครับ แล้วต่อไปนี้ชื่อวงการวิบากของเราจะเริ่มเป็นที่รู้จักของชาวแพร่ขึ้นเรื่อยๆ
และจะเป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจบ้านเราให้คึกคัก เดือน หน้านึ้วันที่ 9- 10 มิย.จะมีการแข่งขัน "เก็บคะแนนเอ็นดูโร่ภาคเหนือสนาม 3 "ใครที่ได้เข้ามาในนี้ก็ช่วยประชาสัมพันด้วยแล้วกัน เดือน ตุลาคมนี้ ก็จะมีงานแข่งระดับประเทศ ที่หลังท่ารถอีก ยังไงก็ช่วยกันด้วยนะครับ ผมไม่มีส่วนได้เสียอะไรเลย จัดในนามศิษย์เก่าเทคนิคแพร่ คอยติดตามแล้วกัน ที่อยากขอร้องคืออย่ามองอะไรในแง่ร้ายช่วยๆกันไป ถ้าอยากให้วงการเราดีขึ้นก็แล้วกัน

กลัวไม่ได้ขี่รถ

วันนี้ลองสตาร์ทรถ สองจังหวะดู ปรากฎว่าไม่มีปัญหา แล้วอาการปวดก็ดีขึ้น เมื่อวานไปฉีดยามา อาการดีขึ้นค่อยดีใจหน่อย อาทิตย์นี้ว่าจะไปสำรวจทางเอา VR-Z ไป เพราะ XRมันสตาร์ทยาก กลัวเจ็บเข่า สำหรับใตรที่อยากไป ให้เตรียมตัวกัน เช้าๆหน่อย ซัก 8-9 โมง
ห่อ่ข้าวไปด้วยก็แล้วกันนะ กลับเย็นๆ เลย ไปเป็นกลุ่ม พร้อมกัน ถ้าแยกกันไป เด๋วจะวิ่งสวนทางกัน จะเกิดอุบัติเหตุ แล้วก็ให้ระวังชนชาวบ้านด้วยนะ ช่วงไหนที่ไม่ปลอดภัยก็อย่าขี่เร็ว นะครับ....

เจ็บง่ายๆมันน่าเจ็บใจ

เมื่อวันอาทิตย์ ไปขี่รถเข้าป่า ตั้งแต่ 10 โมงถึงเย็น ไปกันเยอะ 20 คันสนุกดีส่วนมากเป็นป่าละเมาะ ไม่ได้ขึ้นเขา พอดีมีเจ๊แอนไปด้วย
ตอนช่วงเช้า มีคนล้มสองคัน ชาติ ลูกช่างจิต เจ็บเข่า ก็ยังไปคุยกะแกว่า ล้มช้าๆ มันมันจะ เจ็บกว่า ล้มเร็ว พอเย็น ตอนกลับออกมาแล้ว ขี่แบบเอ้อระเหย นี่แหละ เผลอหน่อยเดียว โค้งเล็กๆไม่ได้ใส่ใจ ที่ไหนได้ รู้ตัวอีกที ลงไปกองกับดินเสียแล้วโดนซะเอง แต่มันโหดร้ายตรงที่ ขาติดกับรถนี่สิ ก็เพราะล้มช้า ไง ขาไปทาง ต้วไปทาง ได้ยินเสียงดัง ครืด ที่หัวเข่าขวา ปวดมากเลย ลุกไม่ได้ รอตั้งนาน พอดีไปคันหลังสุดท้ายด้วย กว่าพวกข้างหน้าจะกลับมาดู ก็เลยลุกขึ้นยกรถขึ้นคนเดียว แต่สตาร์ทเองไม่ได้ (ถึงตอนนี้อยากได้ ตาทมือขึ้นมาทันทีเลย ) ดูเม็ก กลับมาคนแรก ช่วยสตาร์ทให้ เสี่ยบี เลยแซวซะเลย "ระดับนี้ยังให้ล้มอีกหรือ "คิดแล้วก็สมน้ำหน้าตัวเอง ประมาท ตรงโค้งมันเป็นทราย ออ่น ไม่ได้มอง ล้อหน้ามันลื่น แค่นี้แหละ มาช้าๆเลย เจ็บกว่าทุกครั้ง เจ็บใจด้วย ไปหาหมอ เป็นว่า เอ็นฉีก ใช้เวลาพอสมควร อย่างน้อย สามสัปดาห์ เฮ้อ จะแข่ง เดือนหน้าได้ไหมน้อ ....เรา กลุ้ม เจงๆเรย.....