ในสังคมที่ต้องทำมาหากิน แก่งแย่งแข่งขัน ความเจริญของวัตถุ การทำให้ชีวิตอยู่ได้กลายเป็นเหมือนการต่อสู้กับคนรอบข้าง จนในที่สุดการดำเนินชีวิตขาดสิ่งที่เป็นธรรมชาติ เพราะสร้างเป้าหมายไว้จนลืมการใช้ชีวิตที่เป็นธรรมชาติที่ต้องมีความรัก ความจริงใจ และที่สุดคือความรักตัวเอง ให้ความรักกับตัวเอง ได้ทำในสิ่งที่รักที่ชอบ เมื่อเราได้ทำในสิ่งที่ชอบที่รักเหมือนกัน ก็จะแสดงความเป็นธรรมชาติที่แท้จริง ลืมกลไกที่วุ่นวายของสังคมไปได้ และมีความสุข ทำให้เราได้มีเพื่อนที่เดินไปทางเดียวกัน มีมิตรภาพตามมา ก็น่าแปลกอย่างที่ว่า เหมือนสนิทกันมากทั้งๆที่ไม่เคยเจอกัน
ใช่แล้วครับ เพราะใจเรามีให้กัน แต่ก็เป็นสัจจธรรมนะ ความบริสุทธิ์ มักจะเป็นสิ่งที่มีค่ามากในตอนแรกๆ ที่ว่าเปิดบริสุทธิ์นั่นแหละ เมื่อนานๆเข้าก็จะมี่การเปลื่ยนแปลง ทุกวงการครับ เมื่อนานเข้าก็มีเปลี่ยนไปจากเคยเล่นเพราะรักกลายเป็นแก่งแย่ง หาประโยชน์ ฯลฯ ก็มีบ้างนะไม่ได้ว่าทั้งหมดไม่อยากให้เป็นแบบนั้น อย่างให้พวกเราเป็นเหมือนตอนที่เราเริ่มรักกับมันใหม่ๆ มันมีเสน่ห์ที่หายากในสังคมวันนี้ยอมรับเลยว่ากิจกรรมวิบากของพวกเรามีหลายสิ่งที่เค้นความเป็นธรรมชาติของคน ให้แสดงการมีน้ำใจออกมาได้ดีมาก ลองนึกถึงตอนเรารถล้มในป่า ตอนหิวน้ำ ตอนอดน้ำ อดข้าวด้วยกัน ในป่าตอนนั้นต่อให้ท่านมีลูกน้องกี่คนมีเงินกี่ล้านก็ไม่มีค่าเท่ากับน้ำใจที่มาจากเพื่อนๆที่ท่านไม่ได้จ้างด้วยเงิน มันประทับใจมากครับขอให้เป็นอย่างนี้ต่อไปนะพวกเรา มิตรภาพไร้พรมแดนครับขอมอบบทความนี้ด้วยใจครับ
