เจ็บง่ายๆมันน่าเจ็บใจ

เมื่อวันอาทิตย์ ไปขี่รถเข้าป่า ตั้งแต่ 10 โมงถึงเย็น ไปกันเยอะ 20 คันสนุกดีส่วนมากเป็นป่าละเมาะ ไม่ได้ขึ้นเขา พอดีมีเจ๊แอนไปด้วย
ตอนช่วงเช้า มีคนล้มสองคัน ชาติ ลูกช่างจิต เจ็บเข่า ก็ยังไปคุยกะแกว่า ล้มช้าๆ มันมันจะ เจ็บกว่า ล้มเร็ว พอเย็น ตอนกลับออกมาแล้ว ขี่แบบเอ้อระเหย นี่แหละ เผลอหน่อยเดียว โค้งเล็กๆไม่ได้ใส่ใจ ที่ไหนได้ รู้ตัวอีกที ลงไปกองกับดินเสียแล้วโดนซะเอง แต่มันโหดร้ายตรงที่ ขาติดกับรถนี่สิ ก็เพราะล้มช้า ไง ขาไปทาง ต้วไปทาง ได้ยินเสียงดัง ครืด ที่หัวเข่าขวา ปวดมากเลย ลุกไม่ได้ รอตั้งนาน พอดีไปคันหลังสุดท้ายด้วย กว่าพวกข้างหน้าจะกลับมาดู ก็เลยลุกขึ้นยกรถขึ้นคนเดียว แต่สตาร์ทเองไม่ได้ (ถึงตอนนี้อยากได้ ตาทมือขึ้นมาทันทีเลย ) ดูเม็ก กลับมาคนแรก ช่วยสตาร์ทให้ เสี่ยบี เลยแซวซะเลย "ระดับนี้ยังให้ล้มอีกหรือ "คิดแล้วก็สมน้ำหน้าตัวเอง ประมาท ตรงโค้งมันเป็นทราย ออ่น ไม่ได้มอง ล้อหน้ามันลื่น แค่นี้แหละ มาช้าๆเลย เจ็บกว่าทุกครั้ง เจ็บใจด้วย ไปหาหมอ เป็นว่า เอ็นฉีก ใช้เวลาพอสมควร อย่างน้อย สามสัปดาห์ เฮ้อ จะแข่ง เดือนหน้าได้ไหมน้อ ....เรา กลุ้ม เจงๆเรย.....