วันนี้มีอารมณ์ อยากเขียนอะไรเล่นๆ หลังจากทำงานคนเดียวมาทั้งวัีนทำไปก็คิดไปเรื่อยๆเปื่อยๆ วางเครื่อง AC 97 เก็บระบบหลังจากเมื่อวานได้เจ้าสองคน ช่วยกันเอาเข้าวันนี้มันไปไหว้ครูช่าง วางเครื่องทีก็เป็นอะไรที่ต้องลุ้นในการรอฟังผลการทำให้ติด แล้วก็ทำให้มันทำงานได้สมบูรณ์ เพราะเครื่องนี้ที่ไปซื้อก็ไม่ได้ลองฟังเสียง สั่งให้เด็กที่ร้านรุ่งโรจน์เตรียมไว้ให้ออกจากแพร่วิ่งรถปานจะเหาะ เด็กพวกนี้ใกล้เลิกงานมันรีบๆทำบางทีก็มั่วๆบอกว่าโอ เค ถึงตาเรามาปล้ำหูตาเหลื่อกกว่าจะเข้าที่ ....วันนี้ก็เช่นกันประกอบเสร็จเกือบบ่ายสอง หลังจากแอบไปงีบหลังข้าวเที่ยงเสียหน่อย พอเครื่องติดได้อย่างที่คิดไว้เลย เดินไม่เรียบ ตั้งวาล์ว เปลียนหัวเทียน สลับสายหัวเทียน เคาะหัวฉีด สุดท้าย ปิด อี จี อาร์ ไงละ่่พี่น้อง พวกนี้เอาอีกแล้ว พอมันเข้าที่ เดินเรียบดี มันช่างสบายกระโหลกอะไรอย่างนั้น ....เฮ้อ...ผ่านไปอีกหนึ่งวัน ชีวิตของช่างยนต์ มันมีแต่ คำถาม ปัญหา สมองได้ทำงานอยู่เรื่อย แต่ละงานที่ผ่านได้ทั้งเหนื่อยกาย เหนีอยสมอง บางทีได้แผลเล็กๆน้อยๆ ประจำคิดแบบน้อยใจหน่อยเมื่อเทียบกับนักธุรกิจ หรือผู้มีตำแหน่งเขาช่างสบายแท้ แค่เซ็นต์แก๊กสองแก๊ก ได้เป็นแสนเป็นล้าน....แต่ถ้าคิดแบบเข้าข้างตัวเิองหน่อยก็คิดเสียว่าสมองได้ทำงานจะได้ไม่ฝ่อ ร่างกายที่ออกแรง ได้เหงื่อก็เป็นการออกกำลงกายไปในขณะทำงานก็ดีไปอีกแบบ 5555พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว เ