มองต่างมุม เรื่อง รถ Invoice
ในสมัย 20 ปีก่อน การจะจดทะเบียนมอเตอร์ไซค์สักคัน ไม่ใช่เรื่องยาก
ถ้านำเข้าชิ้นส่วนอะไหล่เข้ามา และมีความประสงค์จะประกอบขึ้นเป็นคัน เพื่อใช้งาน
ทางหลวงก็อนุญาตให้นำรถที่ประกอบเสร็จแล้ว มีสภาพสมบูรณ์ ไฟเลี้ยวไฟเบรกครบ
นำมาตรวจสภาพกับกรมการขนส่ง จดทะเบียนได้ถูกต้องตามกฏหมาย เรียกขั้นตอนนี้ว่า
"การจดประกอบ" กฏหมายนี้ข้อดี ผู้ที่ได้รับประโยชน์คือประชาชน และทางราชการ
คือ ประชาชนมีโอกาสได้ใช้รถที่มีสมรรถนะดี มีความปลอดภัย และตรงกับวัตถุประสงค์
ต้องยอมรับว่ารถจักรยานยนต์ต่างประเทศ โลหะมีคุณภาพดีกว่ารถประกอบในประเทศมาก
แม้จะเป็นรถที่ถอดอะไหล่มาประกอบใหม่ด้วยมือช่างก็ตาม ตัวรถก็ยังมีความมั่นคงแข็งแรง
ระบบการทรงตัว โดยเฉพาะระบบเบรก ดีกว่ารถที่บริษัทต่าง ๆ ทำขายในประเทศมาก
(รถในประเทศหลาย ๆ รุ่นยังเป็นดรัมเบรกอยู่เลย) ประชาชนจึงได้ประโยชน์ในด้านความปลอดภัยในการใช้งาน
ส่วนทางราชการก็ได้ประโยชน์ในรูปแบบของภาษีประจำปี และทางราชการก็ไม่ต้องมานั่งกังวล
หากมีใครทำรถไม่มีทะเบียนไปก่ออาชญากรรม เพราะผู้ใช้นำรถมาจดทะเบียนมีตัวตนชัดเจน
แน่นอน เมื่อมึผู้ได้ประโยชน์ก็ย่อมมีผู้เสียผลประโยชน์ ดูเหมือนว่าการจดประกอบจะทำให้
บุคคลกลุ่มหนึ่งเดือดร้อน คือ บริษัทต่าง ๆ ที่ประกอบรถจักรยานยนต์ขายในประเทศไทย
เพราะขายรถได้น้อยลง หรือขาดทุนกำไร ขอยกตัวอย่างง่าย ๆ ให้เห็นภาพ
- รถ NSR150RR ราคารถใหม่ออกห้างประมาณ 60000 บาท
- รถ CBR400RR ราคารถ Invoice 40000 บาท + ค่าจดประกอบ 5000 บาท
จะเห็นได้ว่าหลายคนตัดสินใจซื้อ CBR400RR เพราะคุ้มกว่า ปลอดภัยกว่า
สมรรถนะดีกว่า ถึงแม้จะเป็นรถมือสอง ไม่มีศูนย์บริการรองรับก็ตาม
หรือ BOSS175 ราคา 80000 บาท กับ STEED400 ราคา 60000 บาท + ทะเบียน 5000
ถามว่า ถ้าเลือกได้ สาวกช็อปเปอร์ จะขับ BOSS 175 หรือ STEED 400 cc.
ประชาชนคนรักสองล้อในยุคนั้น เหมือนอยู่โลกแห่งความฝัน
มีโอกาสได้ใช้รถที่ดี มีความมั่นคงปลอดภัยในราคาที่เอื้อมถึง
สามารถซื้อรถมอเตอร์ไซค์สมรรถนะสูงในฝันด้วยราคาที่"ผู้ซื้อพอใจ"
"ไม่ใช่ต้องถูกมัดมือชก ซื้อรถคุณภาพงั้นๆในราคาสูงที่โรงงานพึงพอใจ"
นั่นทำให้บริษัทที่ประกอบรถจักรยานยนต์ขายต้องลดราคาลงมา ขายแพงมากไม่ได้
ถ้าตั้งราคาเอากำไรมากไป คนจะหันไปซื้อรถนอกนำเข้าจดประกอบกันหมด
นี่คือสภาวะการแข่งขันทางการตลาด ที่เรียกว่าผู้บริโภคมีอำนาจเหนือตลาด(ประชาชนได้ประโยชน์)
เมื่อเสียผลประโยชน์ จึงเป็นที่มาของการ Lobby นักการเมืองในยุคนั้น ให้ยกเลิกกฏหมายจดประกอบ
ความฝันที่สวยงามจบลงที่ตรงนั้น...
ตั้งแต่ปี 1994 เป็นต้นมา ไม่มีรถจดประกอบอีกต่อไป หากต้องการทำทะเบียน ต้องจ่ายเงิน
หลายหมื่นบาทเป็นค่าตรวจสภาพ และค่าลายเซ็นวิศวกร (ตรวจไม่ผ่าน ไม่คืนเงิน)
ถ้าสังเกตดูจะพบว่านี่คือกฏหมายกีดกันทางการค้า กฏหมายนี้กีดกันไม่ให้รถ Invoice ได้โงหัว
คนเล่น Bigbike เป็นเพียงคนกลุ่มเล็ก ๆ ใหนเลยจะมีทุนหนาไป Lobby นักการเมืองได้
สุดท้ายก็แพ้อำนาจเงินของบริษัทขายรถจักรยานยนต์
และมาวันนี้ เหล่ารถนอกจะไม่มีที่ยืนอีกต่อไป เพราะมีการห้ามนำเข้าโครงรถจักรยานยนต์ใช้แล้ว
เป็นการปิดประตูความฝันอย่างสิ้นเชิง โอกาสที่จะได้ใช้รถที่มีคุณภาพดี
ในราคาที่ผู้ซื้อพอใจ ในราคาที่ผู้ซื้อเป็นผู้กำหนด ไม่มีอีกแล้ว !
สมัยนี้มีเงินครึ่งแสน ซื้อได้แค่รถผู้หญิง รถสกู๊ตเตอร์ (กว่าจะผ่อนหมดเกือบแสน) ซื้อได้แต่
รถคันเล็ก ๆ ราคาตั้งตามใจผู้ขาย เพราะอำนาจเหนือตลาดกลับไปอยู่ในมือของบริษัทขายรถอีกครั้ง
จะขายแพงเท่าไหร่ก็ได้ คุณก็ต้องซื้อ เพราะคุณไม่มีตัวเลือกอีกต่อไป
เมื่อก่อนผู้ใช้รถนอก จดทะเบียนถูกต้องถามกฏหมาย พาเจ้าล้อโตขับขี่ไปใหนก็ได้
เดี๋ยวนี้กลับกลายเป็นคนเถื่อน ถูกรังเกียจ ถูกตราหน้าจากสังคมอย่างกับคนขายยาบ้า
RIP ขอไว้อาลัยให้กับบรรดาเจ้าล้อโตเสียงหวานทั้งหลาย ขอให้ไปสู่สุขติ
ในสมัย 20 ปีก่อน การจะจดทะเบียนมอเตอร์ไซค์สักคัน ไม่ใช่เรื่องยาก
ถ้านำเข้าชิ้นส่วนอะไหล่เข้ามา และมีความประสงค์จะประกอบขึ้นเป็นคัน เพื่อใช้งาน
ทางหลวงก็อนุญาตให้นำรถที่ประกอบเสร็จแล้ว มีสภาพสมบูรณ์ ไฟเลี้ยวไฟเบรกครบ
นำมาตรวจสภาพกับกรมการขนส่ง จดทะเบียนได้ถูกต้องตามกฏหมาย เรียกขั้นตอนนี้ว่า
"การจดประกอบ" กฏหมายนี้ข้อดี ผู้ที่ได้รับประโยชน์คือประชาชน และทางราชการ
คือ ประชาชนมีโอกาสได้ใช้รถที่มีสมรรถนะดี มีความปลอดภัย และตรงกับวัตถุประสงค์
ต้องยอมรับว่ารถจักรยานยนต์ต่างประเทศ โลหะมีคุณภาพดีกว่ารถประกอบในประเทศมาก
แม้จะเป็นรถที่ถอดอะไหล่มาประกอบใหม่ด้วยมือช่างก็ตาม ตัวรถก็ยังมีความมั่นคงแข็งแรง
ระบบการทรงตัว โดยเฉพาะระบบเบรก ดีกว่ารถที่บริษัทต่าง ๆ ทำขายในประเทศมาก
(รถในประเทศหลาย ๆ รุ่นยังเป็นดรัมเบรกอยู่เลย) ประชาชนจึงได้ประโยชน์ในด้านความปลอดภัยในการใช้งาน
ส่วนทางราชการก็ได้ประโยชน์ในรูปแบบของภาษีประจำปี และทางราชการก็ไม่ต้องมานั่งกังวล
หากมีใครทำรถไม่มีทะเบียนไปก่ออาชญากรรม เพราะผู้ใช้นำรถมาจดทะเบียนมีตัวตนชัดเจน
แน่นอน เมื่อมึผู้ได้ประโยชน์ก็ย่อมมีผู้เสียผลประโยชน์ ดูเหมือนว่าการจดประกอบจะทำให้
บุคคลกลุ่มหนึ่งเดือดร้อน คือ บริษัทต่าง ๆ ที่ประกอบรถจักรยานยนต์ขายในประเทศไทย
เพราะขายรถได้น้อยลง หรือขาดทุนกำไร ขอยกตัวอย่างง่าย ๆ ให้เห็นภาพ
- รถ NSR150RR ราคารถใหม่ออกห้างประมาณ 60000 บาท
- รถ CBR400RR ราคารถ Invoice 40000 บาท + ค่าจดประกอบ 5000 บาท
จะเห็นได้ว่าหลายคนตัดสินใจซื้อ CBR400RR เพราะคุ้มกว่า ปลอดภัยกว่า
สมรรถนะดีกว่า ถึงแม้จะเป็นรถมือสอง ไม่มีศูนย์บริการรองรับก็ตาม
หรือ BOSS175 ราคา 80000 บาท กับ STEED400 ราคา 60000 บาท + ทะเบียน 5000
ถามว่า ถ้าเลือกได้ สาวกช็อปเปอร์ จะขับ BOSS 175 หรือ STEED 400 cc.
ประชาชนคนรักสองล้อในยุคนั้น เหมือนอยู่โลกแห่งความฝัน
มีโอกาสได้ใช้รถที่ดี มีความมั่นคงปลอดภัยในราคาที่เอื้อมถึง
สามารถซื้อรถมอเตอร์ไซค์สมรรถนะสูงในฝันด้วยราคาที่"ผู้ซื้อพอใจ"
"ไม่ใช่ต้องถูกมัดมือชก ซื้อรถคุณภาพงั้นๆในราคาสูงที่โรงงานพึงพอใจ"
นั่นทำให้บริษัทที่ประกอบรถจักรยานยนต์ขายต้องลดราคาลงมา ขายแพงมากไม่ได้
ถ้าตั้งราคาเอากำไรมากไป คนจะหันไปซื้อรถนอกนำเข้าจดประกอบกันหมด
นี่คือสภาวะการแข่งขันทางการตลาด ที่เรียกว่าผู้บริโภคมีอำนาจเหนือตลาด(ประชาชนได้ประโยชน์)
เมื่อเสียผลประโยชน์ จึงเป็นที่มาของการ Lobby นักการเมืองในยุคนั้น ให้ยกเลิกกฏหมายจดประกอบ
ความฝันที่สวยงามจบลงที่ตรงนั้น...
ตั้งแต่ปี 1994 เป็นต้นมา ไม่มีรถจดประกอบอีกต่อไป หากต้องการทำทะเบียน ต้องจ่ายเงิน
หลายหมื่นบาทเป็นค่าตรวจสภาพ และค่าลายเซ็นวิศวกร (ตรวจไม่ผ่าน ไม่คืนเงิน)
ถ้าสังเกตดูจะพบว่านี่คือกฏหมายกีดกันทางการค้า กฏหมายนี้กีดกันไม่ให้รถ Invoice ได้โงหัว
คนเล่น Bigbike เป็นเพียงคนกลุ่มเล็ก ๆ ใหนเลยจะมีทุนหนาไป Lobby นักการเมืองได้
สุดท้ายก็แพ้อำนาจเงินของบริษัทขายรถจักรยานยนต์
และมาวันนี้ เหล่ารถนอกจะไม่มีที่ยืนอีกต่อไป เพราะมีการห้ามนำเข้าโครงรถจักรยานยนต์ใช้แล้ว
เป็นการปิดประตูความฝันอย่างสิ้นเชิง โอกาสที่จะได้ใช้รถที่มีคุณภาพดี
ในราคาที่ผู้ซื้อพอใจ ในราคาที่ผู้ซื้อเป็นผู้กำหนด ไม่มีอีกแล้ว !
สมัยนี้มีเงินครึ่งแสน ซื้อได้แค่รถผู้หญิง รถสกู๊ตเตอร์ (กว่าจะผ่อนหมดเกือบแสน) ซื้อได้แต่
รถคันเล็ก ๆ ราคาตั้งตามใจผู้ขาย เพราะอำนาจเหนือตลาดกลับไปอยู่ในมือของบริษัทขายรถอีกครั้ง
จะขายแพงเท่าไหร่ก็ได้ คุณก็ต้องซื้อ เพราะคุณไม่มีตัวเลือกอีกต่อไป
เมื่อก่อนผู้ใช้รถนอก จดทะเบียนถูกต้องถามกฏหมาย พาเจ้าล้อโตขับขี่ไปใหนก็ได้
เดี๋ยวนี้กลับกลายเป็นคนเถื่อน ถูกรังเกียจ ถูกตราหน้าจากสังคมอย่างกับคนขายยาบ้า
RIP ขอไว้อาลัยให้กับบรรดาเจ้าล้อโตเสียงหวานทั้งหลาย ขอให้ไปสู่สุขติ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น