วันจันทร์อีกแล้ว อยากให้มีแต่วันอาทิตย์ แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ ชีวิตมันต้องมีวันทำงาน วันพักผ่อน เหมือนเราวิ่งขึ้นภูเขา ต้องไปให้ถึงจุดสุดยอด ระหว่างทางก็จะเจอสาระพัดสาระเพ แต่ก็ต้องเดินไปวิ่งไปแล้วแต่สถานการณ์ แต่ก็ต้องมีหยุดพัก ไม่งั้นร่างกายก็รับไม่ไหว จุดหนึ่งก็คือยอดเขา แต่อีกจุดที่เราอยากให้ถึงบ่อยๆ ก็คือจุดหยุดพัก ก็เหมือนกับวันหยุดของเรานั่นแหละ ได้หยุดพักหายเหนื่อย ทำอะไรอย่างอื่นบ้างเพื่อให้ผ่อนคลาย พอหายเครียดแล้วก็ค่อยออกเดินทางต่อ การตั้งจุดมุ่งหมายในสิ่งที่เราชอบเรารักไว้แล้วเราก็จะมีความหวัง มีความตื่นเต้น เมื่อใกล้จะถึงวันที่รอคอยก็จะทำให้เราลืมภารกิจหลักลงได้บ้าง เหมือนเป็นการเติมพลังให้กับชีวิต ถ้าเราวิ่งขึ้นภูเขาอย่างเดียว การถึงจุดหมายมันก็เร็วขึ้น แต่มันก็คงจะเสี่ยง เราอาจจะช็อคตายหรือว่าถ้าขึ้นถึงก็คงสะบักสะบอม เฮ้อ...ขนาดวิ่งๆหยุดๆยังเหนื่อยแทบตาย เด๋วก็เปิดเทอมอีกแล้ว เศรษฐกิจก็แย่ เอ้า ...ก็บ่นๆให้หายเครียดไปงั้นๆแหละ...ใครมีอะไรก็บ่นๆให้ฟังบ้างเน้อ อย่าเก็บเอาไว้คนเดียว เด๋วจะเป็นบ้าเอา ไปและครับ